Christian Parmantier
JAK PRZYJMOWAĆ ORĘDZIA DAWANE PRZEZ DUCHA PROROCTWA?
Kiedy na naszych oczach świat pogrąża się w bałwochwalstwie i w odstępstwie, i kiedy światło Kościoła, czyli nas – przypomina bardzo często kopcący knot – Pan wzbudza w licznych proroków dla nakarmienia Swego ludu na pustyni i wzmocnienia jego nadziei.
Jak się jednak odnaleźć w tej obfitości orędzi i jak wyciągnąć to, co najlepsze dla naszego życia zjednoczonego z Bogiem? Jak się nakarmić tą „manną ukrytą przed mądrymi i uczonymi”?
Święty mnich Serafin z Sarow zauważył, że jego rodzice-kupcy korzystali ze sprzedaży produktów, na które był duży popyt i odnosili dzięki nim największe korzyści. To tak powinniśmy postępować, aby wybrać pośród tych wszystkich aktualnych objawień te, dzięki którym najbardziej przylegamy do Boga, te, które przemawiają nam do serca i które mogą nam pomóc je zmienić.
Ponieważ drzewo osądza się po jego owocach, zatem im bardziej nasza wiara, nasza nadzieja i nasza miłość wzrosną, tym bardziej ujrzymy, że Duch Boga działa w orędziach.
OTWORZYĆ SWE SERCE
Oto kilka głównych punktów, które pomagają właściwie się zachować wobec współczesnych proroctw:
– Aby nie utracić całej woni objawienia trzeba najpierw uniknąć pewnej podwodnej skały: podchodzenia z góry nieprzychylnie i zachowywania się jak mały inkwizytor, który szuka możliwości wytropienia ewentualnego błędu. Jeśli zaczniemy od rozumowania, a co gorsza – od osądzania, nie będziemy mogli przyjąć tego, co Duch chce nam powiedzieć.
Nie zapominajmy o słowach św. Pawła: „tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży… Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie może tego poznać, bo tylko duchem można to rozsądzić” (1 Kor 2,11.14).
Otwarcie książki z prorockimi objawieniami może wyrządzić szkodę naszej duszy, jeśli wcześniej nie otwarła się ona na możliwość Bożego działania. Lepiej wtedy wybrać inną lekturę lub po prostu poprzestać na Biblii.
– Przede wszystkim modlić się do Ducha Świętego, Autora zarówno Objawienia publicznego, jak i prawdziwych objawień aktualnych. Następnie – otworzyć nasze serce na to, co On chce nam powiedzieć osobiście dla naszego wzrostu duchowego. Kiedy zaś natrafiamy na fragmenty trudne, przysparzające trudności w rozumieniu, prosić Go pokornie o światło.
– Orędzia są dawane dla nawrócenia serc. W tej perspektywie najlepsza postawa to postawa Maryi w Ewangelii: przyjąć słowa do swego serca i rozmyślać nad nimi.
– Jeśli jakieś orędzia Pana lub Jego świętej Matki, nie przemawiają do naszego serca, lepiej przerwać lekturę. Kiedy brak nam ufności lub nasila się zwątpienie, można odejść do innego źródła, które wywołuje w nas dobre owoce. Tym bardziej, że jest tak wiele duchowości, taka różnorodność orędzi, które odpowiadają właśnie rozmaitym formom ducha i dążeń jednostek. Jednakże trzeba bardzo uważać, aby Zły nie odwrócił nas od dzieła Ducha przez fałszywe niepokoje lub reakcje, które pochodzą od „ciała”.
POZNAĆ BIBLIĘ
Słowo, które pochodzi obecnie od Ducha Świętego nie zwalania nas z lektury Biblii. Jest ono raczej pilnym komentarzem do niej, aktualizującym jej treść do naszych czasów.
– Ponieważ orędzia prorockie są przypomnieniem Słowa Boga, dlatego przeczyta się z o wiele większą korzyścią współczesnych proroków, jeśli zna się Biblię, medytuje się Słowo Boże i do niego odnosi.
Pomijając tu tych, którzy dopiero odkrywają wiarę i nawracają się poprzez orędzia prorockie, konieczne jest, aby znać wcześniej i mocno Słowo Boga. Ono jest nadrzędne w stosunku do każdego orędzia i jest miarą jego [wiarygodności]. Bardzo często orędzie, które samo w sobie wydaje się niejasne, staje się całkiem jasne, kiedy zestawi się je z określonym fragmentem Biblii. Dobrze jest być uważnym i poszukiwać analogii. Zresztą wszystkie autentyczne objawienia proszą nas o codzienną lekturę Biblii!
– Tak samo jak jest ze Słowem Boga, tak i orędzia mają różne znaczenia i należy pamiętać, że sens dosłowny nie zawsze jest najlepszy.
Na przykład słowo „ciało” przywodzi nam na myśl skórę, a nawet mięso. W Biblii oznacza to najpierw stworzenie nieożywione przez Ducha Boga. Może oznaczać naturę ludzką. U świętego Pawła „ciało” oznacza grzeszną naturę człowieka, który opiera się Duchowi. W orędziach prorockich można odnaleźć każde z tych znaczeń. Kontekst pozwala je zrozumieć. To dlatego potrzebna jest asystencja Ducha Świętego.
MIEĆ WIZJĘ GLOBALNĄ
– Aby uniknąć przekłamań, należy szanować elementarną zasadę: zawsze patrzeć na zdanie w jego kontekście i nigdy go nie dzielić ani nie wyrywać jakiegoś kawałka, aby wyciągać z tego jakieś wnioski… oto co na ten temat pisał papież Benedykt XIV w Konstytucji ustanawiającej indeks, zniesiony przez Pawła VI: «Ostrzegamy, iż trzeba pilnie pamiętać o tym, że można dojść do właściwego osądu prawdziwego sensu zamierzonego przez autora jedynie wtedy, gdy jego książkę przeczyta się w całości, z wszystkimi jej częściami i że znalezione tam rzeczy w różnych miejscach porówna się nawzajem ze sobą, i pod warunkiem, że cel i zamiar autora zostaną wnikliwie rozważone i przebadane.
Autor nie może być osądzany na podstawie jednego lub drugiego twierdzenia, wyrwanego z kontekstu lub oddzielonego od innego twierdzenia, jakie znajduje się w tej samej książce. Zdarza się bowiem, że to, co autor wyraża w sposób niepełny lub niejasny – w jednym miejscu swego dzieła – znajduje się wyjaśnione jasno, w pełni i wyraźnie – w innym miejscu. Tak że niejasność, która zdawała się skrywać jakiś błąd, jest przez to rozpraszana, a twierdzenie ukazuje się jako pozbawione błędów.»
– Jeśli chodzi o przekłady, ryzyko błędów wzrasta tym bardziej, że wielu określeń nie da się przetłumaczyć dosłownie. Zanim więc zacznie się krzyczeć o herezjach lub o fałszywych prorokach, bazując wyłącznie na tłumaczeniach, należy dokonać poprawek, jakie narzuca tekst oryginalny.
– Przede wszystkim: unikać oczerniania wokół nas proroka, do którego osobiście nie ma się zaufania. Zbyt często rozpowszechnia się słowa krytyki, tymczasem ze wszystkich będziemy musieli zdać sprawę! Kim jesteśmy, aby osądzać niezbyt znanego posłańca, który może być Boży?
– Orędzia dawane przez niebo przechodzą przez narzędzie, a zatem są narażone na ryzyko błędów. Należy więc pamiętać, że nieomylność ogranicza się do definicji w sprawach wiary i moralności, jakie ogłasza w sposób uroczysty papież lub kolegium biskupie w łączności z papieżem.
Stella Maris, luty 2000, str. 26-27.